٭ جوان
توی ايران، سه مدل جوون هست، هرکدوم هم سرگردون در بين دو نوع ديگه.
يک مدل، مدل بچه سوسوله، حالا بگيد رپی، خارجی، کله روغنی. به هر حال، اين نوع جوون، از روی لباسهای مارک خارجی که مارکهاش رو گنده چسبوندن جلوی سينشون شناخته می شن. کله ژل زده، زير ابرو ورداشته، ماشين پرايد، پاترول، يا پژو 206 برون. فکرش همش دنبال دختر بازيه و آخرين مدل لباس، زبون بازی و دغل کاری هم بلده، کلمه انگليسی هم پرتاب می کنه.
نوع دوم، مدل حزب اللهی. پيرهن افتاده رو شلوار، ريش گری زده، موی شخم زده، تسبيح به دست. يا اهل بازاره، يا اهل پايگاه مقاومت بسيج مسجد محل، يا بيکار که قيافه گرفته که کار گيرش بياد. استاد دغل بازی که با «تو» خطاب کردن آدمهای ديگه، فکر می کنه شخصيت به دست مياره.
نوع سوم، سوسول فيلسوفه. کتابهای کريشنا مورتی و پائولو کوئيو رو خونده، از کاستاندا رسيده به شمس و مولانا، حالا با قيافه نيم درويشی، ريش توپی و موی بلندی که با کش می بنده پشت سرش، توی پارتی ها تسبيح شاه مقصود می اندازه و در حالی که ليوان «باده» رو در دست داره، از حکمت اشراقی تعريف می کنه.

توسط

نوشته شده در ساعت 2:13 PM توسط mohammad